Sonrası

 Selam

Yine sözümü tutamadım. Yine oradan oraya koştururken geçiverdi haftalar.

Karantinam yeni bitti. Evet evet iki yılın sonunda artık omicron’u da kapmamam mucize olurdu ben de kaptım. Kalıcı bir baş ağrısı ve çocukla bir hafta evde delirmeden başka bir sıkıntı olmadı. Thank god we have biontech!

Şimdi sabahın köründe soğuk havada kadıköy yollarındayım. Bu ayki eğitimim kadıköy’de bir hastanede olacak. Bol bol iett ve metro kullanacağım. Bol bol yürüyeceğim. Bulduğum her fırsatta tabi ki de Eminönü vapur iskelesine kaçıp üst katta kitapların ve manzaranın derinliğinde kaybolacağım. Aile hekimliğinin öğrencilik gibi geçen bu süreçleri her ne kadar yorucu olsa da yeni deneyimler,yeni mekanlar,yeni klinikler tecrübe etmek daha dinamik hissettiriyor. Yaşayan bir bölüm.

Günlük hayatımdan kısa notlar okudunuz efendim. Bugünlerde kitap okumaya günlük tutmaya gerçekten vaktim olmuyor ve insan kısacık zaman sonra bile unutuyor yaşlandıkça yaşadıklarını. İyi veya kötü hayatımın bu “olgun” dönemlerini unutmak istemiyorum. Anneliğin bana kattıklarını ve benden götürdüklerini oturup bir tahlil etmek istediğimde elimde kanıtlar olsun isterim:) Şimdi güzel kızımın ipek saçlarının kokusunu ve kapıdan çıkarken “baaay” deyişini düşünüp  günümü pozitif yapmaya çalışayım, hoşçakalın.